Als je alles al voorbij bent
en, er dus, ook langs
blijft geen ruimte voor de zijweg
zonderlings, of bangs
niets is nog meer zonderling
dan dat ene, vrije ding,
zeg.
Terras van Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Als je alles al voorbij bent
en, er dus, ook langs
blijft geen ruimte voor de zijweg
zonderlings, of bangs
niets is nog meer zonderling
dan dat ene, vrije ding,
zeg.
Terras van Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
En om de ononzin
zou ik mijn wedde wedden
Maar dat is onzinnig, hoor
er valt niets aan te redden
Er leeft geen beter meer.
Terras van Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Wat golft als er geen water is
liefst langzaam, en op groen?
Het soort waarvan ik mij niet voorstel
ooit eens samen iets te doen.
Terras van Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Was ik toch zo politiek correct
dan zou ik dat dalen in schreeuwen
maar ik ben veel meer van het soort dat verrekt
en te laat komt, zelfs voor de leeuwen.
Terras van Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Wie is hier getormenteerd?
Bent u wel eens lekker?
Ik persoonlijk zelden
maar ik baal dan ook, als stekker
Grappen, Zwaansma, zijn pas flauw
als jij ze niet bedacht
Flappen, Zwaansma, zijn pas grauw
als jij ze zelf verkracht.
De ultieme misdaad
is te doen wat niemand wil
niet te doen wat iedereen wil
na intern beraad
zo kan rede soms zo mooi
en onvergeeflijk zijn
ik wacht niet op u of dooi
ik pak de trein
naar Auschwitz.
Alsof ik niet beter weet.
Ergens, achter dit pand in de steeg
Heeft iemand een krul, in z’n lul.
Mijn glas is net nog niet helemaal leeg
En ik denk dat ik ’t nog eens vul.
Lugosi’s
Tante Anneloor komt de winter ook wel door
zonder sinterklaasgedicht van mij
ik moet dringend dingen doen
want ik maak kinders blij
ik smeer mij in met zwart van oor tot oor
en lach, tot ik weer boen.
Ik denk dat ik een bootje bouw
maar ik heb linkerhanden
zelfs als het varen wil geen idee
waar ik ga belanden
Nodig wel, want regen hard
en lang ook, om te lijden
Het klimaat verandert
dat lijkt niet meer te vermijden.
En er is veel, irritant
aan zo’n man die, aan de hand
jouw leven in de wacht zet
om de menselijke band
Maar ik heb nooit gelachen
zoals ik vandaag weer deed
een minuut of twintig wel
om de zin waarmee hij streed
Je aanvaardt dus dan dat wachten
omdat onzin dat niet wordt
en je laat het jouw tijd duren
want het leven is toch kort
De kaliefs en de buren
maken ons het leven zuur
te eng om naar te turen
wordt ook niet betaald, per uur
Dus we blijven liever reizen
want dat valt in ons te prijzen
het verbreedt je blik, verkort je sik
en scheidt het wijzen van de wijzen.