Het sneeuwt vandaag niet
in naaldige straaltjes
en ergens vertrekt er een meeuw
Heel zachtjes zwiepen
de takjes wat mee
lijkt nog het meest op gegeeuw
Vast ook stil aan zee
bij ziekige iepen
in zaaltjes, lokaaltjes
in alles, wat je niet ziet
wel, om het uur
de terugblik op vuur
dat nog twee weken brandt
in een sterkbedreigd land.
Ja jij zou jou
aan jou zelf schrijven
ik vind dat iets voor de stijven
en de mageren, van geest
Nee, daar ben ik niet geweest
dat is niet wat ik je noem
ik verheug mij op je roem
maar ik zeg je tegen het beest.
Je werkt verwerkt, je werkt
het af.
Je werkt naar nergens
dan je graf.
Je leeft, je geeft
je alles zeg
je beeft, maar zeeft
je toekomst weg.
En straks, als niks
meer rest, aan tijd
en je kwaadschiks
overlijdt
wat heb je dan
vandaag gedaan?
Wat voor man was je?
Op, of naar de maan?
Ik droom van geld dat, uitgeteld
in hoeken ligt te stoffen
niet omdat ik rijk wil zijn
of vind dat ik moet boffen
maar om het geweld
waarmee het leefbaarheid verkracht
middenin doorwaakte nacht
noem ik dit een -merrie.
Grijpend naar alles
wat in mijn bestaan
het bestaat het bestaansrecht
ervan te verankeren
loop ik hier lekker een potje te kankeren
Denk niet dat ik ooit verander
ben van voor en niet nabrander
Nee! Ik ben de Nederlander.
Tyf nou maar fijn op.
Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Ook een vorm van cash & carry
Iemand die met klacht belijdt
hoe hij onlangs is bevrijd
van teveel aan tijd
met aandacht aan zijn baard besteed
door barbiers die, bij de vleet
baarden aarden bij, ik weet
de Irrational Library.
Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Het duurt nog geen kwartier
of het blatend eetvertier
ontaardt in frisse rassenleer
het bruinisme is er weer
het vrolijkt alles op
helpt ons straf van Kohl naar sop
dat het dus niet waard is
witvis maakt geen zwaardvis
rood vlees is niet mis.
Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Als, in India, de mensen
zich eens minder zouden wensen
naar de mensen toe
zouden vrouwen, in vertrouwen
wellicht beter af zijn, dan de koe
die niet wordt verkracht,
niet met benzine brandend afgeslacht
wordt, maar aanbeden –
Ja, ik hoop – in
gruwelijk heden.
Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Altijd goed, om, in de groengloed
van de kaars de som te zien
om het stom en luid voor tien
ge-opsom van de lijst te horen, goed
dat het je eigen kaart is
om wat van te eten
dat is nou tevreden weten
van de boter, bij de vis.
Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
De ene volkenmoord, de ander
gaat het niet om, maakt niks uit
tegen, gaan
als een harde banaan
geen gefluit
maar een echte verander.