Het gelijk is zelden rijk
maar rijk krijgt het, natuurlijk
valt over te zeuren
edoch houdt het avontuurlijk
Ook voor wie, nu nog
snakt naar avontuur
komt vanzelf wel op je af
Snacken maakt het leven duur
Ga je straks nog snakken
naar de tijden van weleer
toen je, live op Facebook weer
rustig zat te kakken:
soms heeft rijk gelijk.
En als de deur dan opengaat
dan is dat voor een ander
nergens heen, met niks, behalve
heel veel geverander.
Daarheen gevaren hebbende
raad ik u dat af.
Acda zou zich, zeg ik u
verdraaien, in zijn graf.
Café De Flapcan, Zijlstraat, Haarlem.
Je kijkt naar wat het bovenhaalt
het liever niet naar jou
en langzaam, wijl de lente kaalt
wordt de lucht weer blauw
De lucht staat, grijs en eikelstijf
te niksen boven jullie
Het is, dat zindert door het lijf
altijd de schuld van hullie.
Café De Flapcan, Zijlstraat, Haarlem.
Vissers, ik vind het een zeer
– echt heel erg –
onsympathieke bedrijfstak
want, anders dan keer op keer
– op een berg –
vers vee verdrijven, is het geen vak
maar pure slooproverij
doet u mij dat maar voorbij.
Café De Flapcan, Zijlstraat, Haarlem.
Het is onzalig weer
er valt slechts heel beperkt iets neer
van wat doorluchtig dreigt
wie zijn buurman aan een loop rijgt
zal zich trouwens nog beklagen
bij zachtaardig dagen.
Je stemt en dan zing je
– voorzichtig – een toon
gewoon, om het water te testen
Dan blijkt de poel er een vol verderf
poule van verdorvenen
die het georvene flink verpesten
Wonder van narigheid
door geld gedreven
en op ontklinkerde dreven
drijft, naar weg, de waarheid.
De bewegingen groot
de muziek klein en krachtig
de ziel ontbloot
de houding waarachtig
Ergens in dit lange leven
zal het korter blijken dan
al het lijk dat in de kast kan
dus de truc is doorgaand geven.
Heel even, soms
in nawinter, voorlente
is met raam open in
mijn wijk, het net zo stil als
daar. Dat is gestolen
tijd, tijd van verbaasde
verrukking.
Het liefst met wat motregen.
De witkopgors is in het land
hij landde op Goeree
onorthodox, voor een
vogel uit Rusland
Er dreigt groter wereldbrand
doe het er maar mee
Praecox, door een
vogel uit Rusland
Er haalt niemand bakzeil
vriendschapsspeldjes in de teil
Niemand heeft nog uitgevogeld
hoe je deze bol ontkogelt.
Ze boardden zich wat winterlam
en braken al hun botten
Geen garantie op een gipsvlucht
meer, voor dit soort zotten!
Maar, dat mag ik mij niet wensen
net zomin als hondverbod
en buschauffeurs zijn aardige mensen:
ik ben zelf een zot.