Wij, de koning
altijd te rijk
op ons eiland
in zee van ellende
(zelfs in tijden van onttroning
noodruft en gezeik)
zijn de eigen heiland
op het weiland van de wende;
(kracht, en rust en vrede
beginnen diep van binnen)
brachten, suf, het wrede
konden dan vandaag verzinnen.
Deden we niet, verzetten die zinnen
vanuit ons steeds halflege land
dat wij intussen verzakkend ontginnen
blind voor zelf ontstoken brand.
Het lijkt nooit meer beter nu
maar het valt wel mee
luister naar de vogels, cru
of het ruisen van de zee
Zie, het goede ligt, voorwaar
in kleinkinders’ tekeningen:
tel, en zie met vreugd uit naar
meer van uw soort zegeningen.
Bij de viering van de verjaardagen van mijn ome Willem (75) en tante Corrie (79), voor de scheurkalender die hun familiecadeau is.