Zend mijn drakkars langs je kust
Vaar je fjorden glijdend binnen
Knalbegoochel al mijn zinnen
Gun mijn ogen nimmer rust
Parel in een blauwe zee
Vol haaien en dolfijnen
Laat mijn hart niet langer kwijnen
Sleep mij naar uw stranden mee
Zet mij zwevend langs basalt
Toren boven met je toppen
Vanwaaraf je schaafijs valt
Dwing mijn bloed tot sneller kloppen
Tot het je natuur vergalt
Omdat mijn drift niet is te stoppen.
Tijdens Grootes’ Renaissance.