In roze omhulsels, zwarte maskers ademend
Wenden zich houterig schimmen
Steels door het donker solide vocht
Strevend naar treden om hoger te klimmen
Hoger te klimmen, hóger klimmen.
Dwàrs door een zompige wolkenlaag
Afstompend domper, standvaste scheiding
Ruimtefnuikend zelfbedrog
Reik mij een masker, een pak en ik klim.
In college van Wim v.d. Berg.
De Romantiek als dood van de NL letterkunde: concentratie op een niet-bestaande zijnswijze, fnuikende zìenswijze, dus.