Het is herfst en onbehaaglijk
en het leven, dat slechts draaglijk
is als het niet oplet
heeft de zin erop gezet
mijn dag te doen verstillen
minder dan vijf, en dan ga ik gillen.
Het is herfst en onbehaaglijk
en het leven, dat slechts draaglijk
is als het niet oplet
heeft de zin erop gezet
mijn dag te doen verstillen
minder dan vijf, en dan ga ik gillen.
Vandaag kiest het volk voor kanonnen
Televaag, botergeil, voorop
– want hullie begonnen
verdienen de strop!
Tot blijkt dat wij zelf weer het wapen verkochten
dan is uw belastingcent toch nog gesjochten
en bleken wij, als altijd, bête:
komt er een parlementaire enquête.
Die leidt dan tot niets, dan archivering
en “Sorry, uw naasten zijn dood.”
En heel het land put zich uit in waardering
maar die legt enkel de onmacht bloot.
Ons volkje, je zou ze toch bijna gaan haten.
De ramp, die je wist dat zou komen.
Telkens als het lijkt alsof
je iets bereikt, en dat een sof
blijkt, als je, alle zwoeg ten spijt
weer in neergedaald stof bijt
lijkt het leven enkel hel
bestaan een zaak van kwel
en kommer, dommer dan
jezelf kan egnie – dat lijkt al jaren zo
en men rept van zure appel
vissen, zee, en niet te sappel
dat het nog veel stommer kan
en: “Je krijgt het niet cadeau”
denk dan terug aan hoe het voelde,
wat je al die tijd bedoelde
welke leegten bleven;
neem ze mee bij verderleven.
Eer uw gaten en uw loeder
Weet dat het nooit beter wordt
Hoed u voor de zielehoeder:
daarvoor leeft u veel te kort.
Bij gelegenheid van uitnodiging, door curator Joost Pollmann verstrekt, tot voordracht bij opening van, in de reeks ‘Dreef Exposities’, expo ‘Face to face’ in het Provinciehuis te Haarlem.