Over mij vindt u veel meer hier.
Waarnaast dit: ik schrijf sinds m’n zesde gedichten, maar ben nooit actief op zoek naar publicatie. Dat komt doordat ik mensen niet graag lastig val met ongevraagde ellende, ze zelf nooit goed genoeg vind en het op andere fronten te druk heb.
Ik houd, daarnaast, niet van poëzie: ik lees ze niet graag, want ik heb er geen tijd voor. Het maken ervan is daarentegen een zaak van onstuitbare drang. Die soms jaren geen opgeld doet en dan ineens weer is.
Qua poëtica voel ik mij het meest verwant met de Tachtigers: mijn gedichten zijn de allerindivueelste expressie van mijn allerindividueelste emotie. U doet het er maar mee – of niet, mag u lekker zelf weten.
Zoals ik zelf mag weten dat ik een nieuw woord verzin omdat ik bestaande ontoereikend acht. Dat is mijn goed recht, want de taal is van de gebruiker, niet van de taalbeschrijver.
En spelen is het plezier.
Dat abstracte portret van mij is overigens geschilderd door Sophia Anastasia.