Geef mij niet jouw ongenoegen
Niet jouw ziek gemier
Niet jouw kijk op ’t koninkrijk
Interesseert mij toch geen zier
Geef mij, tot ik uit mijn voegen
Van genot barst, hier
Altijd overvloediglijk
En onbeperkt, meer bier
Nooit
Genoeg
Liedjesschrijvers
Hier.
Terras van Café De Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Nee hoor, er is niets dat ik
Daarom vandaag zou moeten, en
Als ik straks weer thuis ben
Ga ik ook niet dieper wroeten, dan
Het simpele genieten, dat
Onverwacht, maar blij
Ik hier heel de middag vond
Op driekwart van de mei
En ik
Heb het daar al druk genoeg mee
Kan er eigenlijk nog steeds
Net niet helemaal bij.
Terras van Café De Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Och, ik kan dat
Best beamen
Maar het heeft een keerzij
En, juist in dit onweerstij
Buiten onze ramen
Zie ik, ook nog, dat.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Als je door die druilerij
En langs de groene,
Natte kransen
Nog iets ziet dat blij
En zomaar, mooi is, om te zoenen
Dan mag je dansen.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Vonkspoor trekt een rode regen
Door de prille morgenstond
Glijdend wrijven groene vegen
Stille wereld kakelbont
Ergens zingt een vogel
En ik houd voldaan mijn mond
Leef in stilte mee met
Wat het leven zomaar vond.
Gurbigen.
Twee verslagen verderop
Hervind ik, in mijn leven
Wat, op slag, van onderop
Zelf opnieuw komt bovenzweven
Dan herpak ik alles
Val ik terug op mij
Dans ik dol mijn rondjes
Op de grote, stille hei.
Gurbigen.
Zeg, zielsprofeet
De stralen om jouw kop
Verlichten die allang niet meer
Ze schijnen er nu op
En dat is introspectie
Als anders dan het stralen
Dat jij zo zeer verbeidde
En ik zo hard zie falen.
Beter dan vermeierij
Het zeil wat bak te halen
Harder dan de klapperfok
Altijd nog de storm.
Gurbigen.
Ach, het is weer lente
Wat leuk, en fris, en nieuw
Wel jammer van de vislucht
Door mijn weer wijdopen kieuw
Maar, die is geen halszaak
Vislucht gaat voorbij
En ik ben, eindelijk, weer vrij,
Dus wacht ik
Blij, op de mei.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Ja, maar er is nergens haast
Geen dwingend wringbedingen
Geen verschrokken snorhaar
Dat, vertrokken, daasbaast
Kijk, dat noem ik lentekalm.
Terras van Café De Roemer, Haarlem.
Het is geen andere wereld
Ik hang de schrijver niet uit
Ik lees het anders
Voel navenant
En laad mij een zwaarder affuit
Lees: het zal nog knallen.
Officia 2, De Klencke 4, Amsterdam.