Geur van bloed dat doet
wat bloed zal doen, verkruipen
waar het gaan kan, die
blijft ijzeren
wijzeren weten wat
te doen:
ontgluipen, mijden
versmoren in zoen
maar bloed zal doen
wat bloed moet doen:
hard als staal
beseizeren.
Geur van bloed dat doet
wat bloed zal doen, verkruipen
waar het gaan kan, die
blijft ijzeren
wijzeren weten wat
te doen:
ontgluipen, mijden
versmoren in zoen
maar bloed zal doen
wat bloed moet doen:
hard als staal
beseizeren.
Ik ben jouw middeleeuw voorbij
lul, da’s wat je “wijzer” noemt
waar ik de gedachten scherp
stompt jouw ijzer louter af
ik blijf mijn wetten wetten, blij
dat ik niet zoals jij gedoemd
tot martelaarschap leven afwerp
maar het koester, tot het graf
het jouwe is de moeite niet
om lachend op te zeiken
stuk van andermans verdriet
jij gaat ter historie prijken
als die sneue suflul.
Bij YouTube-beelden van onthoofding van een sjiiet door Vlaamse jihadis in Syrië.
Doodsnooddeugd, doodsnooddeugd
men kan zich geen voorstelling maken
totdat het zich voorstelt, dan malen de kaken
malende kaken, getochvonden vreugd.
Denkend aan Holland zie ik de lijken
prijken in sloten bij Cothen
en speculerende heren staan zeiken
erop en erover – land vol verklootten
net als de rest van de wereld
er wordt veel teveel afgelaft
geblaft en gepiefpaft
– te weinig gekereld
Man eens een straf potje op.
Dingen aan je hoofd
dingen aan je hoofd
murw en stom
totaal verdoofd
dingen aan je hoofd
Morgen is voorgoed veranderd
(niet dat dat ooit anders was,
maar het zal nooit zo meer voelen
alles wat we doen, bedoelen
denken, zien en, achter glas
of erin, zien dansen
is geen anker meer, maar krom).
vandaag gaat vast mijn moeder dood
zo wordt de wereld uitvergroot
want elk detail een ding
wat mij het meeste raakt
was, met zeep door pa verwijderd
denk ik toch haar ring
want dat is ook de zijne
dat voelt bijna als de mijne.
Ze zeggen dat alles
altijd weer terugkeert
Doe dat dan nu dus
maar even
De rust die ik had
het leven, verweerd
maar altijd weer waard
om te leven.
Die zal niet weer zijn
maar hier, in de weerschijn
van jou, zal ik zonder meer
geven.
En meer, omdat alles
altijd weer terugkeert
DAT – is de zin,
van het leven.
De zonovergoten dag
van vandaag
laat die jouw testament zijn
alles wat je ons al gaf
ontsloten in een wereldlach
het leven, zelf, dat zonder pijn
straalt, naar ons, omlaag
Laat het goed zijn, want
dat mag.
Je krijgt de tranen niet meer weg
zelfs als je niet meer huilt
waar zijn voor waren wordt verruild
wint altijd vette pech
maar weet, terwijl je zwicht
dat het nooit voor niets is
geen gewolkenfiets is
voorbeeld, voortgang, licht.
Roert de trom, opstandigt allen
laat u dit niet welgevallen
louter voor de eigen eer
sloopt de kat uw kandeleer
Als dit doorgaat bent u armer
aan illusies en aan warmer
fraaier, en uitbundiger
leven dat al was
men loopt lachend uit de pas
ziet de wereld plundiger
merkt niet wat men aanricht
en denkt dat u wel zwicht –
gedenk uw Mead, want zij zag licht.
Bij hernieuwde bedreiging van het Houtmanpad door megalomane ambtenaren. Ertegen in geweer: