Het Ohvee
dat, o wee
zelden dendert
meestal staat
wacht weer verregend
op de broei die komen gaat
alsof het wordt getenderd
als colli herbejegend
Ergens, in een achterstraat
van ’s mens overprikkeld brein
zou je, best, maar niet zijn
daar wacht woedend Ohvee.
De mens meet onterecht af aan zichzelf
dat klopt bijna nooit en is zelden terecht
vraag iemand eerst hoe, en waarom-ie vecht
doe ik te weinig, voordat ik bedelf
onder ikke, en alles, en beetjes
ellende
een mens moet bedenken alvorens te zenden
– het zijn maar van die weetjes.
Je ziet het aan de meeuw
die is een omgekeerde koe
waar de wind vandaan komt
daarnaar wijst z’n snavel toe
Zat-ie andersom
dan viel-ie van z’n stok, verdomd
meeuwen doen maar zelden dom
duurt nog wel een eeuw.
De mensjes in Zandvoort
(niet die ervan)
die, net als de meeuwen
moe en bezorgd
langs bewegen, onverstoord
(niet omdat het kan)
doen mij denken aan de Zeeuwen
die dat niet zijn, onverzorgd
ogen vandaag wel de mussen.
Maar de terreur
van sprinterdeuren
die, tegen de ochtend
in alles verziekt
zal, de teneur
ten spijt, van zeuren
warm en klam, desondanks tochtend
niet voorkomen dat het piekt.
Je bent de keizer niet
(de botte arrogantie)
Het wijzere verschiet
verdraagt geen discrepantie
dit is geen kleine hobbel
maar een principiële kwestie
geen ruimte voor gedobbel
geïmpliceer, suggestie
dit is niet dijn maar mijn
dit kan van jou niet worden
en zo is mij dat fijn
ik heb mijn zaak op orde
je kunt wel veel verkopen
maar dat maakt niet lief
niets zo straalbezopen
als de machtsbeluste dief.
Kom op en red jezelf
en geef de schuld aan mij
het is te snel voorbij
ik heb nog maar de helf
’t Grote “Goh, heb ik dat”
het knalhard op de mat
de vreugde van het biervat
Het is me wat, het is me wat.
Terras van Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Ze verven hier de deur
waar kleine meisjes lachen
kan nog wel met wat meer kleur
zie de wangen van apachen
Tegenwoordig is
een zaak een soort van kruistocht
Los je niet meer op
met bord en gratis bruisvocht.
Terras van Café de Roemer, Botermarkt, Haarlem.
Maar wat ik zeg is wat jij doet
en er is niks hier wat ik moet
laat staan dat respecteren
Ik word misschien niet heel veel wijzer
in wat uitmaakt voor de keizer
maar die draagt geen kleren.
Ratelend smijtwater tegen het raam
slagwind en waairuis, een reus van een storm
maar ook afterlunchdip, tijdelijk lomer
hier leeft de opwarming op naar haar naam
En loeien wij oei, maar alleen voor de vorm
middenin de zomer.