Lieve Erika, de wind
Glijdt zoekend door de straten
Eenzaam, herfstig ritselend
Langs muren, bomen en door gaten
En vindt niet meer
Wat bloeide hier
De herfst valt stil, verlaten
Angstig zwijgend beukt de regen
Beuken, netels, vuilniszak
Er knapt iets af, er breekt een tak
Ik mis je.
Ergens in België
Middenin alles dat wilder dan Wallis –
Religie en bier: één pot nat is dat hier
Tenslotte – uw wijde perceptie bestookt
En uw prachtig karakter
Krachtig bewierookt,
Zit ik in een stoel, en ik zweer je ik wéét gewoon
Dat ze er zijn die nu zonder meer weten
Wat of ik bedoel
En hoe ik me voel –
Goedemorgen.
Ik kan dromen in tientallen soorten en maten
waaronder ook vele die u zeer zult haten,
en zonder mijn twijfel zou ik niet bestaan,
zou mijn leven niet zo uit de klauwen lopen
en ik niet zo erg naar de kloten gaan,
maar dan was er aan mij ook geen graf-
reet meer aan, ach terzijde nu
want waar het werk’lijk om gaat is de
droom die ik bijna vergeet had gepraat;
dat vooral om de kleur van zijn carosserie,
die afkomstig uit zeer onbetrouwbare bron,
een bedrijfje in goor, grijs en traag Overschie-
aan-de-rand-van-ons-kikkerland hád
kunnen zijn, want oranje, en ik
vond oranje toen fíjn.
Oranje niet om onze koningin maar
vanwege het licht dat mijn lui oog toch ving
door gordijnen in díe kleur op zondagmorgen
een heel oude droom dus, al bijna succesvol
voorgoed en verzegeld goed weggeborgen,
en,
laten wij eerder zeer dapper dan langer
u dit dan vertellen: hij blijft dat nog langer;
gefopt.
…gaan.
Thuis, na Willem, Sonja, Arf, Maurits, alcoholici uit Amsterdam en zeker ook Jules Deelder met Boulevardeel op teevee.
It’s a long time since we understood
A while ago since we were last sincere
But there’s more than one fine moment
I can gather from my past to fit in here
It may close this gap in confidence
If only I can find the strength
To stop to roam my residence
And find what I forgot:
The good, the bad, the lot
Pharmachemie BV, Magazijn, Küppersweg 37, Haarlem Waarderpolder.
Sinds morgen zal er nergens meer
Een baan bestaan die Chielie niet aankan
Man tegen man dan
Die niet kan ontwrichten wat stevig gegroeid is
Maar heel erg vertrapt en ontzettend verfoeid is
Terecht
Tot gister bestond er geen spoor van verdwaling
Van plaatstalen schotten of houten bepaling
Het regent nu buiten
Ik kan niet vergeten hoe zwaar ik gezweten
Gejubeld, gejouwd en gestorven heb
En dus
Tot morgen, als er immermeer
Als immer weer de neerslag er zijn zal
Van kroning tot molval
Voor als u wilt vluchten is daar dan de deur
Naar ver weg van mijn zwammen en ziekig gezeur
Zie je zoen
Voor als de zomer over is
Spaar ik mijn appels op
Slik al mijn woede in en
Stamp die veilig in mijn krop
Zodat ik in de winter
Mijn verworven sap verdrink
En mij kan wentelen in ongeluk
Terwijl ik naar de lente klink.
Thuis, na 3 weken BRD en 1 week Erika (want ouders op vakantie).
Ach, oerstom burgervolk
Verbrandt uw vooroordelen
Kom kijken dan, het liefst vandaag nog
In mijn droompriëlen
Ik leef in dit beton en
Teken bloemen op haar ruiten
Ik zwelg in al haar fris en groen
Met vrienden en kornuiten
De dag, ik weet het wel, komt vast
Dat u het zult begrijpen
Maar wel te laat, zoals altijd
Een bende zielig leipen, Ach
Gaat heen en laat u pijpen.
Les Latijn, Minke Canters, Sportweg 9, H’lem Noord.
Zolang je
Moord en doodslag
Leeft en nimmer
Hel en donder
Echt voor immer bent vertrokken maar
Aan 1 stuk egoïstisch
Zelfzuchtziek en defaitistisch
Met je goor en slap gezever
Naar mijn eeuwige verveling streeft
Vergruizel in gedachten
Ik je kruis
En blijf ik wachten.
Nu dan, droom mij duizend dingen
Spiegel mij uw stelsels
Vermaak mij met uw lyrisch zingen
Boei mij met vertelsels
Geef mij wat zolang ontbrak
Bij ’t haardvuur, als geheel
Gezocht: een echte minstreel.
Jij schetst me je dromen
En huilt op mijn schouder
Ik kap in de mijne
Je kop van je romp
En zo wordt mijn wereld
Zes nulpunten kouder