Die kale meneer die volgens jou
Zegt wat jij zegt dat-ie zegt
Die zei dat net helemaal niet
Ik heb hem dat niet horen zeggen
Ik, hier, erger me blauw
Want jouw geposeer is onecht
Ik vind die kale een dom stuk verdriet
Maar ik hoor jou hem niet weerleggen
Naar aanleiding van het lijsttrekkersdebat op Radio 1 van 05.05.2002.
Ik kijk achteruit
En schaam mij daar niet voor
Meestal is het functioneel
En groei ik daar weer door
Ik leef vooruit
Maar weet waar ik vandaan kom
Beter dat dan stomverbaasd
Ineens zijn waar ik aankom
Ik weet
Niet wat komt
Maar heel vaak wel
Waarom
Ik vind
Een roze bril
Altijd
Oliedom
Geef mij mijn zwarte Ray Bans maar: het leven krijgt er kleur van.
Jonas heeft
Voor weinig respect
Van namen, en
Eer aandoen
Dus ik voer
Dat lijkt me correct
Een walvis, in
Mijn blazoen
Toneelschuur, Haarlem.
Zilvergrijs doft Noordwand
Boven groener zuiden uit
Poelpaard en belkoe verdwaasd naar mij starend
Stap ik langs de heuvelrand
De blik omhoog, heel mijn verstand
De Eiger toegeheven
Omdat ik niet bevatten kan
(maar zoek, totdat het antwoord sluit)
Hoe ’t is om hier te leven
Zonder angst, en beven.
Toneelschuur, Haarlem.
Drang drift doet denken
Waar aan dacht te schenken
Drank zucht doet luchten
Wat per slot alleen kan vluchten.
Toneelschuur, Haarlem.
Lopen en het weglopen
Werelden van uiterst
Maar onverenigbaar
Vlieg niet tweezijds mij aan
Doe dat met elkaar, of
Als ik u verzoeken mag
Doe het zelfs niet daar.
Bij voorbaat, dankuwel.
Toneelschuur, Haarlem.
Borstkarton braakt boosbos vol
En ik, doorheen de bomen
Zie een onbelopen pad maar
Kan, ervan, alleen maar dromen
Het is niet mijn rapengaar
Dit is niet in te tomen
En ik vind dat ook te dol
Toneelschuur, Haarlem.
Langmans kaalkranst pasgemaats
Tegen zwakzindrijven in
Reden voor een nieuw begin
Of toonbeeld van doorleven?
’t Is hopen op het laatste, en
met Eerstmans samen
blijven geven.
Toneelschuur, Haarlem.
Dit is geen voordringwedstrijd
Je bloemen niet voor blij
En aangenaam verraste dame
Maar, duw gerust voorbij
Ik heb vandaag geen haast
Daar, waar ik meestal het zwart ben
Dat verwoed voorbijraast
Ben ik hier niet onderweg, maar op punt a en b
Ik herdenk de onvrijheid
Jij doet het daar maar mee.
Toneelschuur, Haarlem.
Ik ga, in indigo
Hooguit de helft daarvan beleven
Denk ik vooraf, mocht dat sneven
Ben ik een gelukkig mens, maar
Vaker dan dat tegenstreven
Is reëel gelijk de grens
Pech, voor mij, als mens.
Toneelschuur, Haarlem.