Van Zak naar Schuur
Prachtig Holland
Heilloos droomthuis hier
Morgen naar het Drentse terug
Maar, nu eerst, meer bier.
Toneelschuur, Haarlem.
Na afloop van een bezoek aan mijn jarige Tante Rie in ’s Heer Hendrikskinderen, een wandeling door de Zak van Zuid-Beveland, en een biertje op de Grote Markt in Goes.
En dus zijn wij alweer door hekken
Van vertwijfeld zwijgen, en stichtingsdrift omringd
Daar is een precedent voor dat
Al jaren door mijn hersens zingt
En waar ik, al die tijd
Op tijd voor weg heb willen springen
Help, ik vrees dat jij en ik
De toekomst echter aan zien dringen.
Toneelschuur, Haarlem.
Meneer Max versus de ‘ontwikkeling’ van de Harmenjans.
Wolkengrijs zwermt over rood
Langs het stofgeel puin
Waarop, per druppel, lucht uiteenspat
Vlakgestreken meeuwenplat
En ik kijk in de middagzon
Erover uit, steeds lomer
Kijk, 1 zwaluw maakt de zomer
Dacht dat dat niet kon.
Toneelschuur, Haarlem.
Ik, oude vader
Heb je wel geloofd
Ik had dat graag ook straks gedaan
Maar jij bent gister opgestaan
En zei: “Het is genoeg”
Dan is het dat dus ook, en
Zit ik, huilend, in de kroeg
Mijn glas naar jou geheven.
Vrienden, voor het leven.
Toneelschuur, Haarlem.
Laatste treinen, altijd
Beter dan de eerste
Behalve als van ’t leven
Altijd al het teerste
Draadste heinen, zwaknijd
Harder dan het zeerste
Kalverzwalkse teven
En minderman voorop
Van regen terug tot drop:
Kleindenkend streven.
Toneelschuur, Haarlem.
De wetten van Ieper
Jouw loopgraaf, mijn dieper
Dan zelf over landpaden stampen
Maar ik wandel hier
Weer levend vandaan
En jij, jij kwam hier
Niet eens ooit echt aan
Het is een ontluisterend weten
Heldertreft, doorheen het zweten
Ik, en de wetten van Ieper.
Toneelschuur, Haarlem.
Vooruitlopend op de IJzer.
Soms is dat de hardste weg
Om weer te laten klinken
Wat je al jaren riep, en om
Niet boeiloos te verdrinken
En soms gaat toch die hardste weg
Op zacht gemakker voor
Het past zo af te branden
Wie de eigen warme hand bevroor
Ga daar, vooral, mee door.
Toneelschuur, Haarlem.
Wim Kok versus de naam- en gezichtsloze internationale gemeenschap.
Moi je ne fais l’étranger
Moi je m’en y va
Car je sens je
L’aime non plus
Ça c’est que je sera.
Toneelschuur, Haarlem.
Paarse verf ligt glinsterend
Bovenop mijn paddestoel
En als je voelt wat ik bedoel
Dan zeg ik liever kok dan kaal
Te wapen, allemaal.
Toneelschuur, Haarlem.
Deal niet in dat wat ik verkoop
Want het is niet jouw koopwaar
Laat liggen wat ik liggen laat
Omdat ik het gebeuren laat
Het is mijn ding zoals het jouwe
Niet van mij is, in vertrouwen.
Toneelschuur, Haarlem.