En dus ben ik al dromend thuis
Waar ik nooit heb gewoond
Waar ik alleen verguisd ben,
Geslagen en onttroond
Maar ook in diep gesprek
Gevierd ben, mooi dat het bestond
Toch blijft het ook voorgoed mijn droom
Niet die van jou, en spoedig ont.
Over het naderende verdwijnen van mijn geliefde stamkroeg.
En dus, in roerverloren stilte
IJsverkift bruin tijgervel
Met goud behangen sulgezel
In schaamteloze kilte
Klauwenkluwend wentelspel
Ontluistert snel de prilte
Het traangetrokken zilte
Verbijsterd door de burgerlel
Naar aanleiding van door mij verder niet waargenomen ruzie in de McDonald’s op de Grote Markt in Haarlem. Ik zag de erop toesnellende politiewagens wel, op mijn weg naar de Toneelschuur.
Maar dit zijn bange nachten
Waarin ik droom van jou
En stormen razen boven mij
En tussen mij en jou
Laat dit wachten eindigen
Zoals het ooit begon
Met de schok van liefde
Op een avond na de zon.
Naar aanleiding van
Misvatting beter te weten
Dan waterstof zelf onbewust
Evenwicht breder te meten
In kolkende massa van onrust
Zwaarder bewaarder van waarheid
De venter van daklozenkrant
Dan de zweefkees die alsmaar urgenter
Nimbus verhaspelt tot wereldbrand.
Toneelschuur, Haarlem.
Ik wil het niet zijn
Ik geloof er niet in
Het heeft in mijn leven
Geen enkele zin
Ik kan er mezelf
Simpelweg niet in vinden
En vind mezelf dagelijks
Terug in verbinden
Verblindend de waarheid
Die drijft als de tijd
Ik ben wellicht wat oversekst
Maar nee, ik ben helemaal niet relaxed.
Toneelschuur, Haarlem.
Hemeltergen onwoord
Wrake Gods in kiem gesmoord
Door leefbaarheid, maar echte
Omdat de Heer in eerlijkheid
De stramste muur zal slechten
Toneelschuur, Haarlem.
En dat terwijl ik atheïst ben.
Wolkjes hebben niks met muze
Dat werkt andersom
Wolkjes wonken rustig door
Maar muze maalt zich krom
Om dat te kunnen volgen
Te gaan waar ze niet is
En zo is, zonder water
Wat door lucht zwemt toch een vis
Gezocht, een engel met hengel.
Toneelschuur, Haarlem.
Niets is daar eigenlijk naar aan
Maar Leon gelooft het niet meer
Het punt is dat dwars door de wolkende schoonheid
Een dormorgen wacht, die kouder en langer
Bangerverhardt dan het oudstkille zeer.
Toneelschuur, Haarlem.
Zip the vitriolic
To every man his bar
Though I could only stand you
When taken from afar
And just beyond reality
Is where your downfall lurks
Amazing wonder, is it not
That freedom really works
Freedom really works.
Toneelschuur, Haarlem.
Over de daar aanwezige Jan Haverkort in het
Morgen ga ik weer niet anders
Met mijn leven om
Het zijn nog steeds dezelfde tenten
Waar ik niet graag kom
Dat heeft dezelfde reden
Want ik ben dezelfde mens
Ontwikkelen is meer nog
Dan veranderen de wens.
Toneelschuur, Haarlem.