Ga naar de inhoud

Maand: oktober 1990

Kakel hel ondood

Miesfielt, sprietkrijs, antilijf
Koord door kille kracht tot moord
Bottenbrijzel afgrijs iel
Kruiskruiend zielscherpe haaksodomie
Jij en jullie
Splijthaat
Worm

Bij ‘de conventionaliteit van taalhandelingen’ van D. Wunderlich, n.a.v. ‘Voyage of the damned’, Tros TV2 13 october. Over Joseph Goebbels.

Kinnesinne

De ziener die zich omdraait
En weer terugkeert op zijn schreden
Is meer verlicht, want cynicus
Dan hen die zonder reden

Hun stappen zenden waar het laait
Lijnrecht, dus verbolgen
Zijn twijfelaars de gekken, dus
Zou men zo’n dwaas bij voorkeur vólgen.

Bij Viskil.

In antwoord op ‘Voetganger’ (Schiferli, Nymph 2/2 p.19).

Galadrim

Uit as ontspringt
Wat wiegend zingt
Op briesbewogen zand
Zo sneeft de bloei de hellehond
En is, het grauw al geelgezond
De vlam het meest verbrand.

Bij Viskil.

In antwoord op ‘Yrch’ (Remmers, Nymph 2/2 p.20).

Eland

Vandaag, als ik dwarsgewijs
In hout gebed
Zonder van eerzaamheid sluitend bewijs

In stilte twee grenzen word overgezet
– een hele reis
Spaar mij dan, bitte, uw bittere napret

In en over galerie Eric Hoffmann, Elandsgracht 34, Amsterdam.

Voorafgaand aan voordracht mijnerzijds t.g.v. feestelijke opening.

Duizenddroom

Staren in blind niets verdrijft teveel tijd
Leegte komt altijd volledig onvoorbereid
Daar waar ik niets voel ligt alles te wachten
Totdat het de vacuümdood kan ontkrachten

Iedere tijd maakt zijn eigen beeld
Maar de leegte is eeuwig, totaal, onverdeeld
En de leegte is almacht, maar altijd uit zicht
Te verbergen door ons, onzalige plicht

– zo eenvoudig te zwichten om jou.

Paasman.

Over Jacq.

Van vorst en wortels

Donderend over helgroene plaggen, naar
Bosranden, mist, over vlakten en heuvels
Bosbranden, draken met inktzwarte vleugels
Springen en draven, en zaggen, waar

Spinnen en raven de torens bevolken
Afgronden vallen in eindeloos diep
Erfzonden schallen en eenzaamheid riep
Donker en licht kunnen spreken als tolken

Daar waar helder licht niet raakt
Aan schaduwen, daar rust verblindend
Redding waar de leegte waakt

En waar mijn queeste lotsverbindend
Mijn verwarring stekend wraakt
Sterf ik, nooit vervulling vindend

Zwelgend in jouw kleuren.

Bij Grootes.

Quaragorn.